Mentir¨ªa se digo a verdade

Non sei se a algu¨¦n ou, se cadra, foi a min mesmo, que lle escoitei varias veces e ultimamente a frase "mentir¨ªa se digo a verdade" como a expresi¨®n m¨¢is xenu¨ªna da galeguidade, ou sexa, como a frase m¨¢is galega do mundo. Mesmo te?o sentido a tentaci¨®n de volver escribir algunha canci¨®n co siloxismo que non ¨¦ outra cousa que a constataci¨®n real da nosa visi¨®n do mundo perplexa, esc¨¦ptica e paradoxal.

O mundo xa est¨¢ cheo de prepotentes xermes de tiran¨ªa e dogmatismo que o saben todo, que non dubidan, que contestan as preguntas con afirmaci¨®ns rotundas e que, de encontralos e preguntarlles nunha escaleira, afirman vehemente que soben ou baixan. Non coma n¨®s, que para responder a tan absurda pegunta nunha escaleira, par¨¢monos cortesmente para dicirlle de xeito amable ao est¨²pido interrogador que nin subimos nin baixamos, estamos efectivamente quietos.

N¨®s, que respostamos as preguntas con outra pregunta porque non hai maior clave da sabedor¨ªa e que posiblemente sexamos o mellor e m¨¢is perfecto h¨ªbrido entre S¨®cartes e Descartes. Todos os t¨®picos que con tanta hostilidade se nos te?en atribu¨ªdo conforman a mellor barricada para protexer iso tan inefable que se d¨¢ en chamar identidade, pero sobre todo para razoar o mundo e a existencia da forma m¨¢is eficaz, humilde e igualitaria.

Somos a etnia mestiza da n¨¦boa e a melancol¨ªa, da marea perplexa e rumorosa da vida, da coraxe m¨¢is ir¨®nica dos mam¨ªferos humanos. Somos n¨®s e sex¨¢molo sen m¨¢is complexos. Para chulos, eles.

Mentir¨ªa se digo a verdade, pero o que se nos imputa como defecto e exotismo non ¨¦ carencia, sen¨®n intelixencia.