O comisario fil¨®sofo

Boa parte do ¨¦xito ou do fracaso da proposta espa?ola na Bienal de Venecia recaer¨¢ sobre as costas de Alberto Ruiz de Samaniego (Fene, 1966) o primer comisario galego neste evento. Fronte o que ocurriu nas d¨²as ¨²ltimas edici¨®ns da Biennale, cando o pavill¨®n espa?ol estivo ocupado pola obra dun ¨²nico artista, nesta ocasi¨®n Ruiz de Samaniego decidiu apostar pola mistura e convidar a catro creadores procedentes de distintas disciplinas art¨ªsticas para que aporten a s¨²a visi¨®n sobre o concepto de Paradiso spezzato (lema do pavill¨®n) que describe na s¨²a obra o escritor norteamericano Ezra Pound e que tam¨¦n ten moi presentes as aportaci¨®ns filos¨®ficas contidas nos textos de Friedrich Nietzsche e Marcel Proust.

A designaci¨®n de Samaniego como responsable do pavill¨®n espa?ol en Venecia foi recibida con sorpresa nos c¨ªrculos art¨ªsticos de Madrid, que apenas co?ec¨ªan a traxectoria do comisario galego, que non centra a s¨²a actividade no comisariado de exposici¨®ns, a¨ªnda que xa ten experiencia neste campo coma amosou coa mostra que realizou o propio Manuel Vilari?o no CGAC hai alg¨²ns anos. Samaniego -profesor na Facultade de Belas Artes de Pontevedra, cr¨ªtico e autor de varios libros de contido filos¨®fico e art¨ªstico- elixiu aos artistas que ¨ªan estar presentes no pavill¨®n espa?ol pola consistencia da s¨²a traxectoria e pola s¨²a coincidencia con algunhas das cuesti¨®ns filos¨®ficas que se atopan na base do seu proxecto expositivo.

Samaniego non cre no fetichismo dos nomes e por iso a n¨®mina de artistas espa?ois presentes en Venecia estar¨¢ formada por dous creadores cunha obra que co?ece en profundidade pola s¨²a proximidade aos mesmos -Vilari?o e Ramos Balsa- e por outros dous que encaixan ¨¢ perfecci¨®n no seu proxecto, o d¨²o art¨ªstico Los Torreznos e o cineasta Jos¨¦ Luis Guerin.

Comprobar como encaixan as pezas na estrutura do pavill¨®n ser¨¢ unha das inc¨®gnitas que se desvelar¨¢n coa apertura da Bienal. O comisario pretende que as propostas seleccionadas contrib¨²an a rematar co t¨®pico que identifica a Venecia coma un territorio vencellado a unha imaxe m¨®rbida.

Ao seu xu¨ªzo a cidade italiana significa todo o contrario: " Venecia ¨¦ unha arquitectura extraordinaria nacida nun lugar impos¨ªbel. En certo sentido representa un paradigma do milagre da arte".