Creaci¨®n emerxente

Nas ¨²ltimas semanas x¨²ntanseme dous asuntos: a pol¨¦mica de Franco Grande contra a actual literatura galega e o aquel de nostalxia e de certa autocompracencia que arrodea ¨¢ exposici¨®n do CGAC sobre a v¨ªdeocreaci¨®n galega nos anos 80. Como algo te?o que ver coas d¨²as cousas, a verdade, e a pesar diso, ¨¦ que vexo o choio como un pouco f¨®ra de lugar. Nin tanto, nin tan pouco.

Repaso a mi?a ¨²ltima semana de usuario de cultura galega e o s¨® inventario ¨¦ ben elocuente: disfruto con Os poemas de como se rompe todo de Daniel Salgado (naceu en 1981 e xa vai polo seu cuarto poemario e a cada cal mellor), entro en gzcrea.com e descubro unha efervescente produci¨®n de creaci¨®n cultural e que incl¨²e tam¨¦n o grafiti, inf¨®rmome con Miraxes na TVG e ademais dunha axenda cultural excitante, vexo o ¨²ltimo clip de Alejandro Marzoa que toca nun grupo mestizo galego-catalan e que percorreu os festivais de media Europa coa s¨²a xenial curtametraxe Temporada 92-93, podo adquirir o primeiro xogo de rol en galego, As Cr¨®nicas de G¨¢idil, e por paradoxal, non podo deixar de citar a mi?a sorpresa ao ler a versi¨®n espa?ola na contracultural editorial Lengua de trapo de Eleg¨ªas a dios y al diablo, escrita por Samuel Solleiro, e decatarme de que xa fora publicado en Galicia e en galego en 2001. Xa estaba eu daquela f¨®ra de lugar? Calquera tempo pasado non foi necesariamente mellor porque non hai maior reaccionarismo que considerar peores aos m¨¢is novos e non hai peor forma de estar na historia que desde o pesimismo queixoso. A nova cultura galega de creaci¨®n e de expresi¨®n galega ¨¦ tan sorprendente e contraditoria con estes tempos de barbarie como en calquera outro territorio da sociedade occidental. Ten a mesma enerx¨ªa e os mesmos problemas. Hai m¨¢is cousas e mellores, iso que chaman "masa cr¨ªtica", e d¨ªgoo eu que hoxe me sinto "demasiado vello para o rock and roll e demasiado novo para morrer".