A revoluci¨®n tam¨¦n se fai bailando

Adoitan dedicarlles breves par¨¢grafos e letras min¨²sculas en cartaces de teloneiros. Asinan contratos miserentos. Pero nin se resignan nin se flaxelan, ¡°porque o pa¨ªs non se fai chorando¡±. Seguen a bourear baixo tellados de uralita, enlamando os zapatos nos torreiros das festas e creando parroquia at¨¦ no ¨²ltimo palco, nunha incansable romar¨ªa de aldeas, porta a porta, veci?o a veci?o. ? o marketingm¨¢is eficaz. Botarlle horas ao volante e chegar al¨ª onde remata o asfaltado dos cami?os. Sen buscar o aplauso, con humildade. O m¨¦rito, din, ¨¦ ser xente desta eira e deste tempo. A xeraci¨®n m¨¢is combatente da creaci¨®n sonora da terra volve aos escenarios disposta a rozar a maleza da indiferenza e facer agromar a rebeli¨®n das mentes. Chega a primavera da m¨²sica galega.

Desde que M?rdor se convertera en Z?nzar e as Encrobas no epicentro do rock galego, en Cerceda sempre florece primeiro. En maio, a incombustible banda de Xos¨¦ Bocixa ¡ªvoz¡ª volve aos escenarios, coa mesma insubmisi¨®n de cando bruaban contra o servizo militar obrigatorio en casetes de 500 pesetas a unidade. ¡°Case 25 anos despois, o esp¨ªrito do grupo mantense inm¨®bil. ? o mundo en xeral o que non deixa de empeorar. Por iso volvemos ¨¢s nosas orixes, con sons ecl¨¦cticos e canci¨®ns tralleiras, que falan do conflito social entre ricos e pobres, entre explotadores e explotados, canci¨®ns que falan dunha vida subordinada ¨¢ rutina do traballo¡±.

Avisan, que coma anuncian na car¨¢tula, Vaise armar. Polo pronto, o pr¨®ximo 14 de abril, axudar¨¢n a montar balbordo aos seus disc¨ªpulos m¨¢is avanzados, os Machina. O cuarteto prepara a presentaci¨®n oficial de Ensaio sobre o silencio, plasmaci¨®n da ¡°madurez persoal e musical¡± da banda referencial do metal galego. Arredor de 13 cortes ¡°directos e r¨¢pidos¡±, os cercedenses reflexionan sobre historias enganadas, patrias impostas e cami?os marcados. ¡°Estamos cansos de que apandemos sempre os mesmos. Queremos dilapidar os silencios da medocracia, dunha crise que nos condena ¨¢ miseria¡±.

A palabra segue a ser unha arma cargada de futuro. Por iso, hainos que se meten a editores. Os Quempallou xa te?en o prelo a punto para distribu¨ªr o seu cuarto ¨¢lbum, Vellas Novas, no que volven bater con retranca nas pandeiretas, enchendo o fol de festa, empe?ados en recuperar voces que falan e contan cousas que lles petan de preto. ¡°Desgrazadamente, despois de d¨¦cadas de normalizaci¨®n ling¨¹¨ªstica estamos nunha situaci¨®n pre-democr¨¢tica, sen prensa en galego¡±. De a¨ª que o leitmotiv do disco, inclu¨ªdo o dese?o gr¨¢fico, sexa o xornalismo. Tirando de repertorio popular pero con maior protagonismo das composici¨®ns propias. Cant¨¢ndolle aos galegos que emigraron ¨¢ Habana para ga?arse un peso ou aos que parolan fronte a unha cunca de vi?o. ¡°Non pretendemos reescribir a m¨²sica tradicional, sen¨®n falar da realidade que nos rodea Tam¨¦n na foliada¡±, canta Guillerme, ¡°hai que coidar esta terra¡±.

Desde o cortello dos xa veteranos Ruxe-Ruxe, Vituco Neira subscribe o fondo, pero matiza a forma. ¡°Para criticar as cruezas da realidade non sempre hai que po?erse no papel de francotirador. N¨®s non queremos facer simples textos de protesta. Creamos aquilo que nos sae do coraz¨®n, aquilo que realmente sentimos¡±. E o que lles pide o corpo ¨¦ ouvear M¨¢is canci¨®ns sobre toxos, cardos e silveiras, e falar do que lles doe pero tam¨¦n do que lles enche a alma de folgos. De ¡°amores macarras¡± e negocios co demo. Dese rock pa¨ªs que o 31 de marzo subir¨¢n ao escenario da Sala Capitol.