Projecto Mourente pecha o cuarto

Hai xa seis anos que Projecto Mourente rebentou o pulso das descargas no netlabel A Regueifa con Baixo os eucaliptos (2006). Era seguramente unha operaci¨®n suicida: pop electr¨®nico de factura dom¨¦stica e parentesco moi repartido, o mesmo ¨¢ sombra de Fangoria ou Pet Shop Boys que ¨¢ de Astrud, New Order ou Saint Etienne, pero en galego e con retranca transx¨¦nica. D¨¢ cousa agora repasar a hemeroteca daquel tempo. O presente realmente existente acabou devorando toda a euforia bipartita e posbrav¨². Xa o advert¨ªa o propio Carlos Valc¨¢rcel pouco despois, no seu segundo disco, o interrogante Kara.o.ke(2008): ¡°Resulta triste comprobar / que nada muda no esencial¡±.

Caeron o que parec¨ªan ser estruturas e a coartada, tal vez, para un discurso colectivo, pero quedaron francotiradores abondo. Tras catro anos de (relativo) silencio, Valc¨¢rcel v¨¦n de difundir o seu novo ¨¢lbum na rede. P¨®dese escoitar en projectomourente.bandcamp.com e outras plataformas. Tit¨²lase A pior, admite lecturas xeracionais e outras menos restritivas, est¨¢ autoeditado e poder¨ªa dar en CD ou vinilo se o p¨²blico as¨ª o decidise logo do ver¨¢n, cando o autor lance unha iniciativa de crowdfunding. Volve ser un disco am¨¢bel pero de fondo amargo. O aparente costumismo de Projecto Mourente ten caligraf¨ªa sociopol¨ªtica.

Valc¨¢rcel amosa habilidade para suturar melod¨ªas e mallar pr¨¦stamos sen caer no pastiche. Xa o demostrara nas s¨²as d¨²as primeiras entregas: pod¨ªas bater con Tainted Love nunha esquina e con Petula Clark (ou Raphael) na seguinte. Desta vez, na alf¨¢ndega ter¨ªa que render contas con The Communards, Prince, unha tropa de vocalistas metaleiros de Youtube e alg¨²n d¨²o de actores porno, pero esa ¨¦ outra historia. Ao cabo, non deixa de ser un traballo concorrido.

The Homens ao completo participan no tema inicial, Af¨ªlia-te!, e o seu guitarrista, Martin Wu, engade as seis cortas noutros cortes como Feliz assim e Vou para pior. Joaqu¨ªn, de Carrero Bianco e ex integrante de Tri¨¢ngulo de Amor Bizarro, colabora en Ao teu redor e A revolta dos cosmopail?es. Nos cr¨¦ditos tam¨¦n asoman ?lex L¨®pez, Andr¨¦s Boado, Mar Call¨®n e Yolanda Valc¨¢rcel, na parte musical, e Roi Fern¨¢ndez (The Homens) e H¨¦ctor Anllo na banda do dese?o e a comunicaci¨®n.

Sen renunciar ¨¢ pista de baile nin ao verniz vagamente electroclash dalg¨²ns cortes, A pior bota o freo nas bases e os baixos para retomar f¨ªos que estaban, a¨ªnda que fose lateralmente, en canci¨®ns da s¨²a primeira ¨¦poca. Non ¨¦ o seu primeiro ¨¢lbum de habitaci¨®n porque todos foron compostos e gravados na casa ¡ªeste mesturouse e masterizouse con Tom¨¢s Ageitos nos estudios A Ponte¡ª, pero ¨¦ a primeira vez que Projecto Mourente pecha a porta do cuarto, sexa para deixarse amolecer pola crise dos trinta e tantos (Vou para pior), para rir (Quando v¨¢s a Portugal) ou para revoltarse (A revolta dos cosmopail?es, Lei e ordem). Canci¨®ns m¨¢is breves, arranxos m¨¢is sut¨ªs e org¨¢nicos, narraci¨®n m¨¢is pop. Di Valc¨¢rcel que ¨¦ a ¨²ltima vez que se lle ocorre. No pr¨®ximo volver¨¢ ao lado Bananarama.

O punk, tal e como o codificou o home branco a mediados dos setenta entre Londres e Nova York, ¨¦ o folclore do s¨¦culo XX (en diante). Nesa econom¨ªa pol¨ªtica operan os murad¨¢ns Terbutalina. Como Galicia ¨¦ can¨ªbal, cando menos dende Os Resentidos, o quinteto ch¨¢malle ao seu gastropunk, pero v¨¦n sendo o que ¨¦: urxencia, guitarras e cuspir con aspersor. As¨ª era Broncodilatador (2011), o seu primeiro LP, e as¨ª volve ser o seu segundo disco, cuarto se contamos tam¨¦n Live in Catoira (2011) e o EP Que-de-leite! (2011). Gravado en Portugal e autoeditado para a s¨²a difusi¨®n na Rede (terbutalina.bandcamp.com), cont¨¦n sete temas: Hostias para todos.

O disco f¨ªrmano Migui (guitarra e voz), Mon (guitarra e coros), Samuel L. Par¨ªs (baixo e coros), Brais (teclado e coros) e Carlos (bater¨ªa). Hai casquer¨ªa ¡ªSuisidarse, con videoclip igualmente gore de Lucas Nadal¡ª, escepticismo rururbano ¡ªAs¨ª nos vai¡ª, guerrilla ¡ªPicolo (vas de verde) dura 35 segundos, a m¨¢is longa apenas asoma por enriba dos dous minutos¡ª, xenuino extrav¨ªo xeracional ¡ªNon sei que¡ª e algo de vella imaxinar¨ªa brav¨² ¡ªO teu corpo pide jerra. Din que a sutileza ¨¦ unha especie que s¨® se d¨¢ nas R¨ªas Baixas. Pode que os cinco de Terbutalina estean de acordo. E que?