Profesionalidade

Nalg¨²n lugar e momento escoitei a Manuel Rivas dicir que Avil¨¦s de Taramancos e Afonso X O Sabio foron dos poucos escritores galegos que non foron profesores, xa que un foi taberneiro e o outro rei. M¨¢is al¨¢ da sabia iron¨ªa de O' Rivas, a afirmaci¨®n confronta de vez un dos claros condicionantes da actividade literaria e art¨ªstica en Galicia: o problema de acadar a profesionalidade. Con esa mesma queixa atopeime hai unha semana no repaso que neste mesmo diario se fac¨ªa do censo dos nov¨ªsimos da arte e a literatura galegas. Todos os que al¨ª se expresaban, de heterox¨¦nea pero m¨¢is que v¨¢lida produci¨®n, coincid¨ªan en laiarse das escasas posibilidades do exercicio profesional da s¨²a actividade no contexto galego. Entendendo que esa dificultade ¨¦ sim¨¦trica ou paralela ¨¢ dispo?ibilidade de medios e condici¨®ns para a produci¨®n art¨ªstica e cultural, a cousa ¨¦ preocupante e m¨¢is se a confrontamos, non historicamente, sen¨®n co pasado inmediatamente anterior no que a xeraz¨®n de artistas e escritores dos oitenta si ti?amos acadado, alomenos nalg¨²ns casos e tam¨¦n cunha diversificaci¨®n evidente da pr¨¢ctica art¨ªstica, esa profesionalidade.

Deixando claro que a calidade e o ¨¦xito art¨ªsticos non son condici¨®n nin consecuencia necesaria do profesionalismo, te?o para m¨ªn que, ademais de que a superaci¨®n desta eiva non deixar¨ªa de ser un indicio claro de sa¨²de cultural, o asunto ten que ver coa imposibilidade de que o reducido espazo demogr¨¢fico e econ¨®mico do noso ¨¢mbito determina un cambio de modelo de produci¨®n e de industria cultural que non se limite a cubrir as necesidades de autoconsumo sen¨®n que te?a unha clara dimensi¨®n exportadora. E xa se sabe que a mellor forma de sermos universais e sermos tremendamentemente locais na raiceira das nosas creaci¨®ns.