Siniestro no coraz¨®n

M¨¢is de vintecinco anos despois volvo coincidir nun escenario con Siniestro Total. Foi na Coru?a estes d¨ªas a prop¨®sito da festa de inauguraci¨®n da FNAC. Incrible espect¨¢culo. ?pica resistencia. Conservan intacta a s¨²a enerx¨ªa, a s¨²a capacidade de complicidade co p¨²blico (que vai cambiando de xeraz¨®n) e o seu poder de transgresi¨®n posible. Porque transgresi¨®n hai en rematar o seu show co himno da antiga URSS e en seren posiblemente os ¨²nicos vigueses autorizados e tolerados para ironizar cos coru?eses no f¨ªo ultrasensible da rivalidade futbol¨ªstica. Mante?en sen resabios a esencia de rock e do vello punk, unha forma de ver o mundo: ¨¦ tan importante a m¨²sica como o que din nas letras ou entre canci¨®n e canci¨®n. O sarcasmo como clave de inetrpretaci¨®n da vida e o divertimento como forma de estar.

No mesmo d¨ªa recibo un luxuoso tomo editado pola Comunidade de Madrid adicado ¨¢ inefable movida dos oitenta. A¨ªnda que ben intencionados.resultan pat¨¦ticos estes esforzos librescos e culturizantes para definir e describir o que foi un saudable andazo de tolerancia, fr¨ªvola pero tolerancia, de conquista popular do ocio e de creatividade libre e gamberra.

A aquilo non se lle pode po?er ¨ªndice alfab¨¦tico de autores nin notas a p¨¦ de p¨¢xina, a esencia e a pervivencia do mellor do anos oitenta segue viva e real en cada comp¨¢s de Siniestro Total, en cada pinga da s¨²a s¨²or sobre o esenario e en cada quil¨®metro que percorre a incansable banda. Por iso, vintecinco anos despois, moitos levamos a Siniestro no coraz¨®n. "?Cu¨¢nta puta y yo que viejo!".