Esperanza audiovisual

Lembro unha gala de hai uns anos dos premios do audiovisual galego na que un enigm¨¢tico personaxe inflaba obsesivamente un globo. A iron¨ªa quer¨ªa expresar que o presunto boom audiovisual galego era un globo inflado ou que todos e todas deb¨ªamos contribu¨ªr a inflar. Pasaron os anos e o sector ¨¦ hoxe unha realidade consolidada a¨ªnda que con carencias. Contribuiu a iso a presi¨®n dun sector independente que sorprendentemente conseguiu que un goberno conservador puxera en marcha un sistema de axudas cuantitativamente mod¨¦lico en Europa. Hoxe hai empresas, emprego, talento e investidores. Existe a convici¨®n da necesidade de que como en tantas outras cousas non podemos producir s¨® para o autoconsumo e debemos crecer con produtos universais.

Igual tam¨¦n que como noutras tantas cousas o crecemento aut¨®ctono chocou con atrancos estruturais de car¨¢cter internacional. Pasou, por exemplo, co leite (os gandeiros que comezaba a industrializar as s¨²as explotaci¨®ns vironse freados pola cota do mercado com¨²n) ou o naval. Galicia cando chega ao progreso xa ¨¦ tarde. No caso do audiovisual a crise mundial de cambios de consumo pola xeneralizaci¨®n de novas tecnolox¨ªas (a pirater¨ªa para entendernos).

O que non estaba no gui¨®n era que cun goberno de cambio que deber¨ªa ter xerado novos modelos de xesti¨®n de pol¨ªtica audiovisual amais de aumentar cuantitativamente os recursos naufragase na descoordinaci¨®n e rivalidade m¨¢is absurda dando como resultado unha acci¨®n (a de Cultura) m¨¢is indie que industrial e que esquece que a industria non ¨¦ s¨® o cinema e os autores nativos e outra (a da Secretar¨ªa Xeral de Comunicaci¨®n) que confunde os c¨®cteles e as revistas cunha pol¨ªtica seria de difusi¨®n internacional e m¨¢rketing. Seguiremos inflando o globo a¨ªnda que sexa s¨® cos nosos propios pulm¨®ns.