"No Terceiro Mundo tam¨¦n viven, non s¨® pasan fame"

Metalurxia (Positivas, 1996) fixou a obra de Carlos Santiago nalgunha das fendas da poes¨ªa galega da ¨¦poca. Trece anos despois, por entre o espazo en branco que leva de William Carlos Williams a Alberto Pimenta, o m¨²sico, poeta, dramaturgo e activista compostel¨¢n volve ao soporte libro coas armas da oralidade. Acantinado, un conxunto de prosas concibidas nun bar de Compostela, sae ¨¢ r¨²a como "unha aposta por devolverlle ¨¢ literatura o seu sentido comunitario".

Pregunta. Recuperou a fe na escrita?

Resposta. M¨¢is ben a fe no que conduce a algu¨¦n a publicar un libro, que de escribir nunca deixei... Debeuse un pouco ¨¢ concepci¨®n do proxecto, que se apartaba do xeito convencional de publicar. Trat¨¢base de implicar ¨¢ xente do barrio de Santa Clara, ¨¢ que se lle est¨¢ propo?endo unha forma de cultura como algo que acontece na vida diaria, sen m¨¢is pretensi¨®ns. Unha aposta por devolverlle ¨¢ literatura o seu sentido comunitario.

"O movemento social ¨¦ un 'xa foi', agora quedan os rituais"

P. Como xorde o proxecto?

R. Inventamos as condici¨®ns. O dese?o copi¨¢molo dos cadernos de Acantilado e os textos escrib¨ªronse na taberna O 13, que coedita e vende a colecci¨®n [O lapis do taberneiro] con Dan¨². Falamos de 13 cap¨ªtulos, non m¨¢is de 96 p¨¢xinas, recollendo en parte as conversas do bar. Algo aleatorio, como ¨¦ todo.

P. Polo peso da an¨¦cdota case parece nouveau roman...

R. Algo hai, pero s¨¦gueme interesando m¨¢is a po¨¦tica de Alberto Pimenta. Para enfiar os cap¨ªtulos utilicei un pouco a t¨¦cnica de Bernhard en Extinci¨®n. E tam¨¦n est¨¢ Cunqueiro como referencia inconfesable... Era un gran escritor de taberna.

P. Aparece Galicia coma un escenario difuso, sen referencias ao movemento social.

R. Quixen reivindicar un espazo para a mi?a vida... Fundamentalmente, agora son heideggeriano [ri], pero a trav¨¦s de Pimenta, que ¨¦ un poeta con propiedades filos¨®ficas. Canto ao movemento social, ¨¦ un xa foi. Volver¨¢ a habelo, pero o que queda, de momento, son os rituais.

P. P¨®dese dicir que vive da literatura?

R. Vivo dela desque ti?a 24 anos. Son pobre, pero vivo, como calquera outra persoa. Cousa distinta ¨¦ a xente que pensa que para vivir da literatura hai que ter un Mercedes. No Terceiro Mundo non s¨® pasan fame e est¨¢n tristes, tam¨¦n viven, e te?en sentido do humor. Na aposta pola comunidade, a min preoc¨²pame provocar o incidente, non publicar para as masas.