Que se acabe a deleiba!

A voz deleiba, de uso corrente na mi?a terra de Muros, significa desfeita, desastre. Tr¨¢ioa a conto porque a lideira ling¨¹¨ªstica leva cami?o de converterse nunha aut¨¦ntica deleiba. Acabamos de recuperarnos do acoro causado polo discurso presidencial no acto do 25? aniversario do Consello da Cultura Galega, e regresamos das vacaci¨®ns asistindo pampos aos incendios provocados na Coru?a e Vigo. De m¨¢is a m¨¢is, por unha entrevista xornal¨ªstica coa s¨²a voceira m¨¢is lareta, inform¨¢monos da trastenda mental ("argumentos de fondo" vaille grande) da cruzada contra o galego. Vela¨ª a aut¨¦ntica doutrina do biling¨¹ismo: si a Galicia biling¨¹e, pero non aos galegos biling¨¹es. Como din os brasileiros para expresar abraio: "Nossa!". E os nosos paisanos: "Amodo!".

Estas pobres xentes asoballadas sobreviven sen televisi¨®ns, radios nin xornais en castel¨¢n

- Un orixinal concepto de biling¨¹ismo. Disque cada galego debe falar s¨® unha lingua, se esta ¨¦ o castellano; noutros casos ¨¦ o seu problema. A explicaci¨®n cae de caix¨®n: adquirir unha competencia flu¨ªda en d¨²as linguas tan enormemente distintas coma o castel¨¢n e a outra (ev¨ªtese citala polo seu nome) ¨¦ imposible, ao menos para os castelanfalantes. O bo que ten esta peculiar opini¨®n ¨¦ que os que nos damos apa?ado nas d¨²as podemos andar cheos de vento. Somos uns xenios. Non ¨¦ de estra?ar que tam¨¦n se nos acaben apegando un chisco o portugu¨¦s, o ingl¨¦s ou o franc¨¦s. P¨¢salle, por exemplo, aos nosos emigrantes; alg¨²ns, mesmo aprenden o alem¨¢n. Manda truco!

Co?¨¦cese que todas estas brillantes reflexi¨®ns ve?en destiladas dunhas xornadas internacionais sufragadas pola douta Deputaci¨®n de Pontevedra, en que se debullou a xeito a mazaroca. Xunt¨¢ronse unha morea de expertos seica moi acreditados. Tam¨¦n falaron os movementos pola liberdade ling¨¹¨ªstica, ou sexa, radicalmente partidarios de que os castelanfalantes utilicen o seu idioma cando lles dea a gana, en canto que os outrofalantes se amolen e non toquen m¨¢is o zoco. Tendo en conta que, segundo se acaba de explicar, os malpocados dos primeiros arrastran eivas irreversibles que lles impiden aprender os outros idiomas, ser¨ªa abuso, aldraxe e sacrilexio violar o seu sacrosanto dereito a ignoralos. ? o que ten ser espa?ol, que os idiomas se che dan fatal.

- Aprender o galego: Non queren, non lles peta, e non lles sae dos foci?os

As¨ª e todo, o argumento m¨¢is persuasivo foi este: os da liberaci¨®n idiom¨¢tica non queren aprender os outros idiomas porque non lles peta, e morra o conto! Afortunadamente, hai pol¨ªticos valentes que est¨¢n polo labor de facer realidade os prexu¨ªzos clasistas, digo as nobres arelas, destas pobres xentes asoballadas polo outro idioma: sobreviven sen televisi¨®ns, radios nin xornais en castel¨¢n, maltratados a feito por causa do seu coitado idioma cervantino, inicuamente exclu¨ªdo da publicidade e vetado nos lugares de maior visibilidade p¨²blica (hipermercados, espect¨¢culos, clubes financeiros, estadios de f¨²tbol, salas de cine...). Menos mal que hai l¨ªderes que toman conta do problema, movidos por puro idealismo; o que no seu caso significa que a ver se remexendo na pota conseguen ga?ar unhas eleccionci?as.

Por exemplo, un persoeiro moi documentado sabe de certo que A Coru?a sempre foi La Coru?a (por moito que os pail¨¢ns, xa desde a Idade Media, se empe?asen en luxar este lustroso nome con aquela r¨²stica pronuncia), e por tanto est¨¢ disposto a derrogar unha totalitaria Lei de Normalizaci¨®n Ling¨¹¨ªstica culpablemente impulsada un d¨ªa polo seu propio partido (daquela cripto-nacionalista, hoxe xa encarreirado na Recta V¨ªa), e aprobada con sospeitosa unanimidade polo Parlamento de Galicia. ? que en tempos estaba de moda un abafante galeguismo (cousa dun tal Ram¨®n Pi?eiro), hoxe felizmente superado. O caso ¨¦ que o actual alcalde da cidade, socialista por sinal, xa se lle adiantou, e el tam¨¦n reivindica o top¨®nimo castellano. Mesmo ao secretario do PSdeG, home de mensaxes s¨®lidas e coherentes, lle deu por apuntarse ao carro para recuar despois. Non, se por este cami?o imos acabar naquilo de que "tanto me ten Xan coma Peric¨¢n".

Outra. Un edil ol¨ªvico quere chimpar a ordenanza municipal de uso do galego inspirada noutra opresiva lei do mesmo Parlamento que precisamente se aprobou co voto da s¨²a formaci¨®n pol¨ªtica. Pero aqueles eran os tempos do ultraesquerdoso e furibundo antiespa?ol Manolo Fraga, o mesmo que impulsou o funesto Plan Xeral de Normalizaci¨®n Ling¨¹¨ªstica, aprobado tam¨¦n por unanimidade baixo a ditadura separatista do PP(G). Non hai que esquecer que daquela imperaba unha noxenta afecci¨®n ao consenso para tratar asuntos fundamentais do pa¨ªs, na actualidade asisadamente desbotado. As¨ª e todo, isto foi hai moit¨ªsimo tempo, al¨¢ por 2004, e desde aquela Galicia evolucionou que mete medo. Tam¨¦n ¨¦ mala pata, home, que a vixencia do tal Plan Xeral fose ratificada polo propio Parlamento o sete de outubro de 2008, co voto de todos os grupos, PP inclu¨ªdo. Un mal paso d¨¢o calquera...

Ah! Est¨¢ tam¨¦n un director xeral da Xunta de Galicia (no seu momento alistado na Falange Espa?ola Independiente, digna continuadora da ilustre organizaci¨®n que nos saudosos tempos do franquismo promoveu con fervor o biling¨¹ismo cordial, m¨¢is tarde vergo?entamente deturpado pola fedorenta partitocracia xudeu-mas¨®nico-separatista), un director xeral de Administraci¨®n Local da Xunta, digo, que amoesta o Concello de Vigo porque este pretende nada menos que requirir o co?ecemento do galego nas probas de acceso ¨¢ funci¨®n p¨²blica. Pero para que querer¨¢ saber o outro un funcionario municipal, se todo o mundo entende o castellano?

Como dixo Castelao, non vos riades que o conto ¨¦ triste. O vindeiro 18 de outubro estamos convocados en Compostela os que queremos galego, m¨¢is galego, para proclamalo con respecto, di¨¢logo e desexo de convivencia. Oxal¨¢ sexa unha grande festa civil, con moita e plural participaci¨®n, unha declaraci¨®n masiva de amor ao idioma, sen exclusivismos, af¨¢ns de monopolio nin molestas provocaci¨®ns. Para que remate a deleiba, canto antes e para sempre.