Cartas a Carmen

Santo Agosti?o, aquel santo degoxado, escribiu As confesi¨®ns non por relatarnos os seus pecados, que o fai de modo, sen¨®n por mostrarse aos demais espido, pura literatura do eu. Agosti?o ¨¦ un autor enteiramente moderno.

Moi perti?o da confesi¨®n est¨¢n os diarios persoais e tam¨¦n as cartas. Son verdadeiros x¨¦neros literarios e entendo que est¨¢n para desaparecer se non o fixeron xa. Hai pa¨ªses, especialmente os de cultura protestante, onde se considera que escribir un diario ¨¦ formativo, forma a vontade. Dalg¨²n xeito pode ser as¨ª, a¨ªnda que m¨¢is ben ¨¦ unha ximnasia da conciencia persoal, facer unha recapitulaci¨®n dos nosos d¨ªas e sentala nunha libreta ¨¦ forzarnos a confesar os nosos pecados e debilidades, poucas veces a constatar ¨¦xitos e alb¨ªzaras. Ser un consciente de si nin fai a un m¨¢is feliz nin tampouco m¨¢is forte, s¨® m¨¢is apesarado. Por¨¦n, os que nalg¨²n momento da nosa vida adquirimos o vicio da literatura non desprezamos os praceres de ler os diarios que alcanzan altura nesa enfermidade da autoconciencia.

Ser escritor ¨¦ aparecer espido en toda a s¨²a miseria humana, en toda a s¨²a humanidade

E logo as cartas? Onde van no tempo do email? As cartas todas eran un escribir, falar, en voz alta estando s¨®s; na idea de que ao cabo duns d¨ªas outra persoa as hab¨ªa ler, escoitar. Tam¨¦n ese falar s¨®, o escribir meditando as palabras unha tras doutra ¨¦, era, unha confesi¨®n ante algu¨¦n. Escr¨ªbense cartas, escrib¨ªan, para pedir, preguntar, ou contestar aos pedimentos ou preguntas de algu¨¦n. Quen escribe confesa que ¨¦ menesteroso, que quere algo da persoa a quen se dirixe, e para iso debe dar algo a cambio: palabras de agradecemento, reco?ecemento, loubanzas, alg¨²n xesto de humillaci¨®n, a confesi¨®n dalgunha miseria ou eiva... Unha carta persoal ten unha parte de confesi¨®n.

A literatura ¨¦ para trascender o prazo da vida persoal, esa ¨¦ a aposta con un mesmo. De a¨ª os escritores gardaren a correspondencia relacionada co seu mester: porque esa ¨¦ unha parte colateral da s¨²a obra e axuda a completar o sentido de esta. A¨ªnda que as cartas van en d¨²as direcci¨®ns e realmente as cartas que m¨¢is lle interesan son precisamente as que non ten, as que enviou. Mais as cartas de quen son? De quen as env¨ªa ou de quen as recibe? De quen as recibe, sen d¨²bida; a¨ªnda que tam¨¦n en parte son de ambos. Unha carta persoal presup¨®n unha comunicaci¨®n persoal. A carta dun autor ¨¢ s¨²a axente, Carmen Barcells, por exemplo, de quen ¨¦? De Carmen, a¨ªnda que tam¨¦n un pouco dos autores que lle escribiron, menesterosos, problematizados, inseguros...

Non te?o claro que fixera ben Carmen vendendo ese epistolario dos seus autores. Pode que te?amos curiosidade por ler algunhas desas cartas, mais falta polo medio ese espazo de tempo que d¨¢ a desaparici¨®n do autor. A¨ªnda que o ser escritor ¨¦ iso, aparecer espido en toda a s¨²a miseria humana, en toda a s¨²a humanidade.