Palabras para a guerra en curso

De todas as tarefas que imp¨®n o neoliberalismo rampante, David Rodr¨ªguez (Vigo, 1975) escolleu a das palabras. O primeiro e decisivo campo de batalla. A linguaxe pol¨ªtica, mais non a que enmascara o secuestro da democracia, sen¨®n aquela ¨¢ que se refer¨ªa Jacques Ranci¨¨re en El tiempo de la igualdad. A dos guerreiros e os artes¨¢ns que, ao se apoderaren das palabras que non estaban destinadas a eles, crean un suxeito novo, o suxeito ¡°pobo¡±. Por a¨ª quere ir Retomando a palabra (Estaleiro, 2012), unha escolma do blog que mant¨¦n na rede dende 2005 como O Funambulista Coxo. Oitenta artigos nunha caixa de ferramentas sen tornos nas portas nin grill¨®ns na lingua.

O subt¨ªtulo evidencia as costuras do exercicio. Das guerras culturais ao crac financeiro equivale, no tempo do funambulista, aos procesos que median entre o contexto do primeiro artigo, escrito en xu?o de 2007, e o que pecha a antolox¨ªa, redactado e publicado en Internet no outono de 2009. ¡°Non hai a¨ª unha relaci¨®n causa-efecto¡±, explica o autor, ¡°pero si un s¨ªntoma do estado da esquerda tras a ca¨ªda do muro de Berl¨ªn, que afectou ¨¢ tradici¨®n comunista, e este segundo golpe ¨¢ socialdemocracia. A esquerda foi incapaz de articular un discurso econ¨®mico. O capitalismo financeiro vai frear porque chegou ao seu l¨ªmite, non porque batese coa resistencia social organizada. A esquerda non existe¡±.

O Funambulista Coxo ¨¦ un blog sen blogmillo. Apenas cont¨¦n ligaz¨®ns. Non hai alianzas con outras bit¨¢coras, ag¨¢s contad¨ªsimas excepci¨®ns. Era un libro antes de selo, e quen o escribe insiste unha e outra vez en presentarse como un individuo non organizado. ? parte do s¨ªntoma. ¡°Son fillo da circunstancia¡±, confesa Rodr¨ªguez, autor tam¨¦n de varios textos teatrais e o poemario Lapidarias. Os versos escuros. ¡°O 15-M confirmou que esa emerxencia de individualidades era moito m¨¢is ca unha an¨¦cdota; forma parte da desafecci¨®n, da incapacidade da esquerda para organizar colectivos¡±.

¡°O 15-M confirmou a incapacidade da esquerda para organizar colectivos¡±

Punk ¨¦ a anotaci¨®n que abre o volume e cont¨¦n unha pregunta: que aspecto ter¨¢ hoxe o inimigo do capitalismo? ¡°Neste intre, o revolucionario ¨¦ o sistema, e n¨®s, que nos criamos rebeldes, v¨¦monos convertidos en conservadores¡±, argumenta. ¡°O punk resultou ser a mellor definici¨®n do sist¨¦mico. O antagonismo na pol¨ªtica est¨¢ moi polarizado en cuesti¨®ns culturais, e a dereita foi capaz de crear toda unha cultura da transgresi¨®n. Fanse pasar por inconformistas incomprendidos. Apropi¨¢ronse do discurso que reivindicaba o maio do 68, o hedonismo e a rebeli¨®n sen fin¡±.

O problema de rearmar a esquerda non ¨¦ xa que a esquerda non exista, sen¨®n que nin sequera exista interlocutor para a esquerda. Coido que a hexemon¨ªa neoliberal penetrou at¨¦ tal punto todos os ¨¢mbitos sociais que xa non hai culturas aut¨®nomas. Xa non se trata de crear organizaci¨®ns de esquerda, sen¨®n de crear o pobo que despois se organice como contrapoder¡±, arrisca o funambulista invocando o traballo do fil¨®sofo catal¨¢n Joaqu¨ªn Miras ¡°Hai que ir ¨¢ base e recomezar, e recomezar significa constru¨ªr rede e asociacionismo dende abaixo. Non estamos a¨ªnda no tempo de buscar ferramentas organizativas. Primeiro, temos que contar cantos somos f¨®ra do centro comercial¡±.

¡°O altermundismo conclu¨ªu que a pol¨ªtica ¨¦ a loita polo poder¡±

Retomando a palabra ten algo de software libre. ? un arsenal de ideas e marcos con licenza para compartir e reciclar. O autor arma a s¨²a lectura da realidade entre paredes de cristal. Talvez a per¨ªfrase m¨¢is repetida sexa ¡°ve?o de ler¡±, a¨ªnda que ao funambulista non lle interese a m¨ªstica ilustrada da lectura. P¨®dense cartografar as voces ¡ªZizek, Bourdieu, Agamben, Foucault, Lakoff, Badiou e as¨ª¡ª, pero importan m¨¢is os para que: Europa, a democracia, os fascismos, o consenso de Washington, o espolio, Galicia Biling¨¹e, o nacionalismo, a ecolox¨ªa, os movementos sociais, eu, n¨®s, o socialiberalismo, a lingua, o com¨²n, a multitude, o traballo, que facer, como, con quen.

Entre o ¨²ltimo artigo e a guerra en curso ¡ªGrecia, Ir¨¢n, Teis¡ª transcorreron m¨¢is de dous anos. No ep¨ªlogo, o autor actualiza o discurso para non ser devorado pola urxencia do presente. ¡°O m¨¢is relevante dende o crac ¨¦ o 15-M, a grande esperanza. Foi un sinal de que esta sociedade estaba un pouco menos colonizada do que parec¨ªa. Agora ten que dar o seguinte paso. Aquilo foi unha perrencha espont¨¢nea, c¨®mpre organizala. A pol¨ªtica, ao final, ¨¦ unha cuesti¨®n moito m¨¢is cr¨²a, est¨¢ al¨¦n das actividades performativas nas prazas. As cousas, en certo modo, est¨¢n inventadas. Hai tempo que o movemento altermundista chegou ¨¢ mesma conclusi¨®n: a pol¨ªtica ¨¦ a loita polo poder¡±.