75 no Rockola, 75 no 'microshow'

Hai pouco, quero decir hai poucos anos, estaba eu traballando nos documentais para a TVG Raia Mi?o. Fac¨ªa moitas viaxes de Madrid a Tui e viceversa. "V¨¦s en avi¨®n, claro". "Chegas en d¨²as patadas e por dous pesos". "Voos baratos pillanse a esgalla". Eu contestaba que moitas veces viaxaba en bus. A partir da menci¨®n da palabra bus, ou pensaban que eras un pinflas -un marulo, vamos- que nin entend¨ªa o sistema Internet ou que eras un cutre.

Hoxe, tam¨¦n vou moito a Tui ¨¢ ver ¨¢ mi?a se?ora, que non ¨¦ a Nossa Senhora dos portugueses, sinon que ¨¦ a mi?a, a propia, ainda que non estea casado. E a traballar tam¨¦n vou. Hoxe, cando digo que viaxo en bus, quedo de crack. ?Qu¨¦ digo de crack! ?De puto crack! Res¨ªstome a contar que, na parada obrigatoria en Puebla de Sanabria, non pido unha tapita de pementos do piquillo con crema de cogumelos, sen¨®n un bocata de xam¨®n e un caf¨¦, porque si non o ING Direct ¨¢breme unha cartilla de Ahorrador del A?o. Nesta altura, te?o que decir que un espect¨¢culo meu, Ruido Baixinho, ten caracter¨ªsticas de show modesto. Non ¨¦ un concerto de V¨ªctor Coyote. ? Ruido Baixinho, ou Ruido Bajito.

Quince minutos para 15 persoas. Nel ¨²nense a ventriloquia ca videocreaci¨®n, as marionetas ca m¨²sica, os textos-collage cas escenograf¨ªas liliputienses. T¨¦molo feito nun mini escaparate dunha teter¨ªa, no almac¨¦n de tremoia dun teatro, nun canastro, nunha c¨¢mara acoirazada, nun museo, nun cuarto das vasoitas. Mont¨¢molo, toc¨¢molo, interpret¨¢molo, proxect¨¢molo e ventriloqui¨¢molo dous ghichos. E facemos pases. Como o pase ¨¦ de cuarto de hora, facemos catro ou cinco. Iso l¨¦vanos a un resultado de 60 a 75 persoas. O que son os n¨²meros, d¨¢nseme ben. Imos ent¨®n saber por que o facemos. Porque compensa. ? as¨ª. ? lei de supervivencia: compensa. Internet est¨¢ a producir unha atomizaci¨®n da cultura. A rede est¨¢ chea de hits parciais. E eses pequenos hits son pequenos negocios. Pequenos negocios desprezados antonte pola sociedade precrisis. A xente que temos eses pequenos negocios non temos problemas de conciencia, ou sexa de repunancia, en funcionar con eles.

Doutra banda, Internet, que tam¨¦n propiciou a ca¨ªda do modelo discogr¨¢fico, est¨¢ a facer que se vendan m¨¢is discos nos concertos que nunhas tendas de discos que case non existen. Hoxe, a maior¨ªa da m¨²sica popular asemellese mais a aquela escena de Oh Brother!, o filme dos irm¨¢ns Coen, en que George Clooney e os seus colegas visitaban unha emisora local para cantar e dar a co?ecer a s¨²a m¨²sica. As tecnolox¨ªas da nova era da comunicaci¨®n cami?ando codo a codo co sistema arcaico de promoci¨®n e distribuci¨®n. Mon Dieu!, fantastique!, que dir¨ªa un portugu¨¦s. Emigrado na Fran?a, claro. Ahora ben, retomando o cambio de mentalidade social precrisis e poscrisis, e o seu discurso, sintetizado no sibilino anuncio do ING Direct Yo soy Ahorrador do que antes falei, non estou disposto a facer apolox¨ªa dos microespazos nin a dar titulares alporizados: "Liberdade art¨ªstica no sal¨®n", "a creatividade vive nun espazo pequeno", "Cara a cara coa imaxinaci¨®n" ou "a boa arte, en frasco pequeno". Eu, que viv¨ªn sen traumas o cambio do teleclub ao videoclub. Eu, que f¨²n capaz de mudar do dese?o con tesoiras ao dise?o por computador. Eu, que reciclei sen traumas o portacassetes de marqueter¨ªa do meu cuarto en colector de cables usb e firewire. Non estou preparado para mutar da prepotencia do Novoborriquismo ¨¢ mais ecol¨®xica, guai e sostible Novamodestia. ? fin e ao cabo, logo de botar contas, as 75 persoas que vi?an a ver tocar ¨®s Coyotes ao Rockola nos oitenta seguen sendo 75, a d¨ªa de hoxe, por moito que muden os tempos e os discursos.

O ¨²ltimo disco de V¨ªctor Coyote ¨¦ Dos a?os luz y medio (2011)