Fumigar a democracia

A estas alturas non imos discutirlle aos feitos o seu grao de realidade, mais todo acontecemento, toda noticia, existen e poden ser compartidos grazas a estaren narrativizados. As acampadas tam¨¦n. Os indignados esforzanse por que as s¨²as protestas non sexan reducidas a noticias, por que a fenda aberta na realidade non se dil¨²a en narratividade: esa e m¨¢is a plenitude f¨ªsica son as grandezas da xuventude. Alg¨²ns xa non aspiramos a contar a realidade como ela ¨¦, s¨® como n¨®s a vemos. E onde outros ven un significante baleiro n¨®s non vemos significado, pero tampouco baleiro. A mesma met¨¢fora do berro mudo non fai ru¨ªdo, pero ten m¨¢is eco.

O principal reproche a Democracia Real Xa foi o de non artellar un discurso s¨®lido. Esta queixa ent¨¦ndese se v¨¦n da dereita, cando a formula a esquerda non, porque ese discurso que se bota en falta ser¨ªa o desactivador da protesta. Neg¨¢base Lacan a falar de metalinguaxe porque toda linguaxe o ¨¦, remite apenas a si mesma. Nese sentido, a redacci¨®n dunha t¨¢boa de reivindicaci¨®ns, a substanciaci¨®n da ira en puntos dunha redacci¨®n, fai que a protesta perda contido, evidencia cansazo e implica a renuncia da realidade e a resignaci¨®n ao realismo, ademais de disipar a forza de o que non queriamos ser e marcar a decadencia do movemento.

? un movemento apol¨ªtico? Ao contrario, est¨¢ ¨¢ marxe dos grandes partidos pero ¨¦ radicalmente pol¨ªtico

O m¨¢is interesante desta mobilizaci¨®n non figuraba nas t¨¢boas de propostas: a demostraci¨®n de que hai outros modelos de participaci¨®n, de activismo e de relaci¨®ns entre as persoas, baseados na xustiza e a solidariedade. E a solidariedade, a conciencia de clase, non s¨® emociona, tam¨¦n demostra que as persoas non somos lobos os uns para os outros como cinicamente proclama o capitalismo. A xente viuse constru¨ªndo, formando parte, non arrastrada polos acontecementos ou ¨¢ marxe deles. O interesante foi botarse ¨¢s prazas enriba dos cart¨®ns e debaixo dos pl¨¢sticos, coma os pobres. Mollarse e comer o que a xente lles daba, como fan os pobres. Que a caverna se referise a eles coma chusma apestosa e piollenta, como se refiren aos pobres. E iso foi interesante porque demostraba sen palabras que eran pobres, e sinalaba sen palabras os causantes desa pobreza.

Tr¨¢tase ent¨®n dun movemento apol¨ªtico? Xusto o contrario, a iniciativa sit¨²ase ¨¢ marxe dos grandes partidos pero ¨¦ radicalmente pol¨ªtica, nela a xente descubre a alegr¨ªa de participar en pol¨ªtica e b¨®talles en cara aos pol¨ªticos profesionais que non fagan pol¨ªtica, que renuncien a ela en favor do politiqueo oco e electoralista. Os grandes partidos non fan pol¨ªtica, ¨¦ a pol¨ªtica a que os fai a eles. Pol¨ªtica fana os mercados e as grandes corporaci¨®ns, son eles os que necesitan aos politiqui?os e constr¨²enos ¨¢ medida dos seus intereses, e estes d¨¦ixanse facer coma o paxaro que choca os ovos do cuco.

Moitas das reclamaci¨®ns dos indignados, m¨¢is al¨¢ da letra, piden a separaci¨®n da Empresa e o Estado e que a democracia deixe de ser o goberno do demo. O sistema, sen palabras, dinos que a Constituci¨®n ¨¦ a Biblia, temos que facernos ¨¢ idea de que os dereitos fundamentais hai que lelos como a Igrexa di que hai que ler a Biblia, non se poden tomar ao p¨¦ da letra. Ou que iso da democracia como goberno do pobo ¨¦ un residuo etimol¨®xico, unha met¨¢fora hist¨®rica.

Pois que o digan abertamente, que o dereito ao traballo non ¨¦ tal porque non se pode exercer. E outro tanto o dereito a unha vivenda digna ou o dereito de expresi¨®n, ou de reuni¨®n. Que o dereito ¨¢ xustiza e a igualdade de trato depende da capacidade de presi¨®n, a maior¨ªa non o pode exercer e a minor¨ªa privilexiada canea a xustiza coma quen salta unha simple poza. Os dereitos que non se exercen non existen. Mellor dito, os dereitos que os que discrepan non poden exercer, non pasan de ser xogos ling¨¹¨ªsticos, papel mollado ou directamente imposici¨®ns dos que tiran proveito da asimetr¨ªa da lei do funil.

De momento, a reacci¨®n por parte dos aludidos (os partidos e os poderes econ¨®micos m¨¢is salvaxes, representados polos sabuxos dos medios de ultradereita) ¨¦ dupla: fumigar ou escoitar; triple se inclu¨ªmos o "isto xa pasa de casta?o escuro" proferido polo extrotskista Bugallo. O de gasear os manifestantes entend¨¦molo, como non? O de escoitar e non facer nada, deixar pasar o tempo e que todo volva ser o mesmo, tratar a revolta con paternalismo, coma a performance de catro flautistas con can ou un problema de orde p¨²blica, equival a non ter dous dedos de fronte.

A semente, irm¨¢ das mobilizaci¨®ns do Prestige ou en favor da lingua, xa est¨¢ botada.