A coci?a a lume lento de Marful

Un gato rubio e sen nome que se espreguiza ao sol despois da sesta vespertina ¨¦ un dos 500 habitantes oficiais da parroquia de Caritel (Ponte Caldelas). O d¨ªa de abril luminoso na primavera intermitente convida a gozar, ao aire libre, das correntes que envolven a lindeira Serra do Su¨ªdo e espeluxan os teitos das carballeiras. Agora que calaron o remorso da chuvia e o estourido da madeira seca no lume, a quietude ¨¦ clamorosa.

Apenas ser¨¢n uns minutos, mais son efectivos para recargar bater¨ªas. A car¨®n da mascota an¨®nima que outra volta claudica sen resistencia e aband¨®nase ao sono, a vocalista e compositora Ugia Pedreira apura a pausa. Tam¨¦n tivo que ver esta tranquilidade nos motivos que conduciron ¨¢ s¨²a banda, Marful, a estar aqu¨ª. O grupo remata estes d¨ªas a gravaci¨®n do seu segundo ¨¢lbum. S¨® resta a voz da cantante e para ese proceso escolleron os estudos Savik Sound, ubicados nunha casa de arquitectura indiana constru¨ªda a principios do s¨¦culo XX na pequena parroquia e que atesoura unha mesa anal¨®xica dos 80 que achega, segundo o t¨¦cnico Jos¨¦ Trincado, Triki, "calidez, un son peculiar marca da casa". O contexto semella a p¨¦ feito para cadrar coa identidade musical dunha banda con querenza especial polos ritmos de ida e volta. "O que m¨¢is me gusta desta profesi¨®n ¨¦ estar no palco e escribir, o estudio ¨¦ o que peor levo; as¨ª que, polo menos, compensa o feito de facelo neste lugar", revela. Non ¨¦ a ¨²nica confidencia da artista, disposta a compartir unhas horas do seu traballo ao p¨¦ do micro, o punto onde converxen ideas probadas, ocorrencias posteriores e o intre preciso en que a cantante se coloca a gravar.

Os estudios Savik Sound te?en unha mesa dos 80, "son marca da casa"

"O que peor levo desta profesi¨®n ¨¦ o estudio", confesa Ugia Pedreira

Cubanos, ingleses ou o violinista Quim Farinha colaboran no disco

'De Vigo vuelvo' ¨¦ unha partitura atopada na fronteira francesa

A mec¨¢nica asem¨¦llase ao xeito de filmar unha secuencia de cine que amosa o como-se-fixo. Cada tema ¨¦ un quebracabezas que se pensa, se ensaia, se pule e se escoita, unha e outra vez, para acadar o matiz desexado, o punto interpretativo que require a letra, as inflexi¨®ns que dialogan cos arranxos e o final que pon o contrapunto aos instrumentos. Nos ¨²ltimos dous meses, os outros tres membros de Marful, os irm¨¢ns Pedro e Pablo Pascual e Marcos Teira, rexistraron as bases musicais propias e as da avultada e ilustre n¨®mina de colaboradores. Ademais dos habituais, o bater¨ªa Lar Legido e o contrabaixista Xacobe Mart¨ªnez Antelo, no novo disco de Marful soan os cubanos Alejandro Vargas (piano) e Jos¨¦ Manuel D¨ªaz (contrabaixo), a trompeta do m¨²sico brit¨¢nico David Herrington, os viol¨ªns de Diego Galaz e de Quim Farinha e a serra de Germ¨¢n D¨ªaz.

Pedreira conc¨¦ntrase nas observaci¨®ns apuntadas por Pedro Pascual, quen a acompa?a estes d¨ªas decisivos, un disco a¨ªnda sen t¨ªtulo e sen data de lanzamento, polo de agora, a¨ªnda que ser¨¢ en 2010. Non hai precipitaci¨®n nesta coci?a aberta aos sabores ins¨®litos e que guisa a lume lento, como recomenda o bo xantar. Neste grupo, por certo, hai requintados gastr¨®nomos. Esta tarde incorpor¨¢se ademais outra visita, pero ¨¦ da casa. A cantante Guadi Galego ¨²nese ao d¨²o como colega de profesi¨®n, como profesora de canto na escola A Central Folque que dirixe Pedreira e, sobre todo, como amiga de Marful.

Empezan pola Jota para Frank Sinatra. ? un tema complexo, con cambios de ritmo e solos de trompeta poderosos que retan ¨¢ cantante, visibelmente conmovida pola intensidade. "Os m¨²sicos traballaron con total liberdade no seu terreo, agora t¨®came a min facer as mi?as aportaci¨®ns e, ao tempo, axustarme ¨¢s variaci¨®ns dos temas respecto do pactado nos ensaios", explica a cantante. O tema no que traballan nese intre ¨¦ un dos que xa ten aparecido no repertorio en directo de Marful, porque ao grupo lle gusta ir probando as novas composici¨®ns antes do seu lanzamento oficial. O que toca agora ¨¦ traspo?er ao estudio a interpretaci¨®n cu?ada en vivo.

At¨¦ o momento, a actuaci¨®n do pasado 27 de marzo en Pontevedra, compartindo cartel con Bonovo, ¨¦ a ¨²ltima de Marful. Tam¨¦n foi a ¨²nica contratada polo Xacobeo para todo este ano. O grupo aproveitou a ocasi¨®n para probar en directo outras primicias, como Maria Ningu¨¦m, do brasileiro Carlos Lyra que antes foi versionado por Rita Lee e por Brigitte Bardot, Pasodoble Universal, que sair¨¢ como primeiro sinxelo, e De Vigo vuelvo, a recreaci¨®n dunha partitura que Pedro atopou nun anticuario na fronteira francesa. Chamoulle a atenci¨®n o t¨ªtulo e resolveron conservalo coa melod¨ªa, para a que Pedreira compuxo a letra. De quen case nada se sabe ¨¦ do seu autor, un tal Ray Fortuny que algo debeu de andar por Galicia.

"En comparaci¨®n con Sal¨®n de baile [o primeiro disco, autoeditado en 2006], o peso das nosas composici¨®ns ¨¦ maior neste traballo", indica Pablo Pascual. Hai outras novidades salient¨¢beis, como o aumento da variedade instrumental, debida ¨¢ versatilidade dos m¨²sicos. Pablo toca varios tipos de clarinetes; ademais do seu acorde¨®n diat¨®nico, Pedro asume mandolinas, o banjo e a accordina, unha especie de mestura entre o acorde¨®n e a harm¨®nica; o guitarrista Marcos Teira incorpora aos seus ritmos aflamencados guitarras el¨¦ctricas, cavaquinhos e o tres cubano. "Ning¨²n destes instrumentos est¨¢ tocado ao xeito habitual, ¨¦ algo que nunca antes fixera con Marful", apunta Teira. Am¨¦rica e os sons que cruzaron o charco nas maletas dos emigrantes segue no referente, mais tam¨¦n con olladas a Europa "agora con moita m¨¢s elaboraci¨®n. Porque non somos arque¨®logos e cada tema ten un tratamento diferenciado", afirma Pedro.