Os ¡®colmillos¡¯ do elefante e a corrupci¨®n ¡®guay¡¯

Para que quer¨ªa o singular emprendedor Dorribo os colmillosde elefante?

Hai quen o ve como un capricho ex¨®tico, mais para min tr¨¢tase dun detalle fundamental no chamado caso Campi¨®n, no que se investiga unha das m¨¢is pega?entas ara?eiras corruptas que prendeu en Galicia.

En valor econ¨®mico, e comparado con outros alardes, o das pezas dentarias de marfil sup¨®n unha cifra relativamente modesta. Segundo a taxaci¨®n, uns 6.000 euros. Claro que unha cousa ¨¦ o punto de vista de quen o caza e vende ou compra as pezas e outra a do desgraciado elefante. A s¨²a vida, o sobrevivir, ¨¦ unha laboriosa empresa. A comezar pola longa xestaci¨®n, case dous anos no ventre da nai. Tr¨¢tase dun dos seres m¨¢is sens¨ªbeis, intelixentes e comunitarios do planeta. En perigo de extinci¨®n. Ref¨ªrome ao elefante, por suposto.

Na descrici¨®n do patrimonio de Dorribo, no abraiante relatorio de posesi¨®ns, aparecen valios¨ªsimas antig¨¹idades, en mobiliarios, l¨¢mpadas, alfombras e ornamentos moi ornamentais. Eu iso v¨¦xoo normal. En caso de d¨²bida, e como dixo un ilustre catedr¨¢tico, hai que pousar sempre nos antigos. A¨ª vemos que o noso home actuaba como un aut¨¦ntico vedoiro futurista, mais mov¨ªase tam¨¦n cun refinado esp¨ªrito cl¨¢sico. Dise que algu¨¦n anda ¨¢s crebas, cando rebusca en praias e co¨ªdos o que bota o mar dos naufraxios. Pois o noso protagonista andaba aos nichos. Os nichos do mercado e os nichos do pasado.

E aqu¨ª podiamos abrir unha par¨¦ntese para deixar constancia do lo¨¢bel interese por manter inc¨®lume o patrimonio art¨ªstico de Galicia por parte de Franco e familia. Causou esc¨¢ndalo a noticia de que, en tempos pret¨¦ritos, foran agasallados con d¨²as esculturas do P¨®rtico da Gloria. Entre outros espolios, consta tam¨¦n que a Meir¨¢s foron parar as marabillosas p¨ªas de Moraime. Vela¨ª un modelo exemplar de custodia da ¡°memoria hist¨®rica¡±. Noutros pa¨ªses m¨¢is atrasados, destes que se toman a historia pola tremenda, como se lles fora a vida e a honra nela, pois de seguro que xa haber¨ªa unha comisi¨®n xudicial investigando o patrimonio espoliado pola ditadura. O pazo de Meir¨¢s foi un premio de guerra ao F¨¹hrer (Caudillo) espa?ol. E am¨¦n Abraham e Isaac, como outros bens, son tam¨¦n trofeos de guerra. Os grupos especializados na desaparici¨®n de obras art¨ªsticas, que os hai e bos, deber¨ªan xa ter a encomenda de localizar esas pezas e inventarialas. O Concello de Santiago, a Igrexa, e dende logo a Xunta de Galicia e o Ministerio de Cultura, deber¨ªan estar esixindo a devoluci¨®n ao patrimonio p¨²blico de Abraham e Isaac e o propio pazo de Meir¨¢s. Mais n¨®s non somos un pa¨ªs atrasado. N¨®s non andamos con esas andr¨®menas. N¨®s temos a democracia ben ferrada. Pola contra, non ser¨ªa de descartar que a familia vise compensados os desvelos por manter e conservar o patrimonio hist¨®rico art¨ªstico e mesmo o neto don Francis fose condecorado coa Medalla de Ouro de Galicia. Ese si que ¨¦ un trofeo cobizado, pois hai que facer algo moi especial para acadalo. Lembren que, para que lla deran, ?lvarez-Cascos tivo que mandar un barco ¡°ao quinto pino¡±! Non se lle ocorre a calquera. Volvendo ao conto, estabamos cos colmillos de elefante de Dorribo. Ese vi?a ser o toque ex¨®tico. O chisme simb¨®lico.

Mais logo estaba a maquinaria pesada. O tremendo parque m¨®bil, terrestre e mar¨ªtimo. Os 280 carros de alta gama. Os 16 iates ou embarcaci¨®ns de recreo. Ao primeiro, ante semellante despregue, ficas pampo, abraiado, cunha cara de choino s¨® compar¨¢bel ¨¢ que se che puxo o d¨ªa en que tiveches que pagar unha taxa por manter aberta a cartilla infantil de aforros de Caixa Galicia. Mais esqueces as migallas da historia, para tentar situarte na perspectiva dun campi¨®n. Imaxinas a Dorribo subir ao seu Pan¨®ptico. Ese era o nome que recibiron os dispositivos de vixilancia dese?ados por Jeremy Bentham para os grandes espazos do que Foucault chamou a ¡°sociedade disciplinar¡±. ? dicir, prisi¨®ns, manicomios, grandes f¨¢bricas ou campos de traballo. O Pan¨®ptico ¨¦ a torre vix¨ªa, circular, ao xeito do ollo que todo o ve.

F¨¢lase das empresas de Dorribo. E logo da ara?eira que tivo que tecer para manter a velocidade exponencial desa cobiza m¨¢xica. Mais en realidade, se lemos como a historia real como unha novela de serie negra, a tarefa na que se concentrou Dorribo foi na construci¨®n dunha torre Pan¨®ptica. Un lugar de m¨¢xima visi¨®n e dominio. Cada chanzo desa torre vix¨ªa, era un lombo, unha peza humana, que formaba parte do proxecto Pan¨®ptico. Tam¨¦n ter¨ªa un anaco de visi¨®n, mais sen chegar a esa altura onde o que se divisa vai cami?o do infindo. Non ter autos nin barcos, sen¨®n unha flota e unha bandeira propia, de conveniencia. O ollo Pan¨®ptico, o que todo o ve, crea a necesidade de ver todo e, ¨¢ fin, de que todo lle pertenza. Pan¨®ptico era tam¨¦n o ¨²nico ollo do c¨ªclope da Odisea, que tratou de escravizar a Ulises e os seus.

En realidade, ¨¦ unha teima pat¨¦tica. Na invenci¨®n de pesadelos esperp¨¦nticos, un imaxina ao noso emprendedor intentando aparcar en Lugo os 230 coches. E amarrar por a¨ª os dezaseis iates, co axi?a que pasan de moda os coches de alta gama e os iates de luxo. Cont¨¢ronme do desacougo dalgunha xente para convencer a amizades de sa¨ªr en iate, pois ¨¦ sabido que o iate ¨¦ un dos espazos onde se producen m¨¢is desavinzas e inimigos. Mesmo sei de algu¨¦n, neste caso de pequeno iate, que colgou un xam¨®n ib¨¦rico no mastro maior en vez da bandeira como reclamo para os vellos amigos desafectos.

As¨ª que poder¨ªamos falar dun patrimonio ilusorio, consistente en 280 problemas e dezaseis complicaci¨®ns. Por iso o importante son os colmillos de elefante. O realmente significativo. Tam¨¦n apareceron colmillos e le¨®ns desecados cando o caso de Marbella. Dende o ollo Pan¨®ptico, polo visto, vense coches e iates como feras. E o mundo enteiro ¨¦ unha selva, na que o que vence ¨¦ a depredaci¨®n.

A min o que de verdade me sorprendeu nesta historia, e segundo leo nas informaci¨®ns, foi o comentario que fixo un dos beneficiados por corruptela da Administraci¨®n auton¨®mica: ¡°?Qu¨¦ guay!¡±. Home, un espera outro vocabulario. Imos de Los Soprano a Los Soplapollas. Que clase de corrupci¨®n ¨¦ esta corrupci¨®n guay?